Sady Doyle - Sady Doyle

Jude Ellison Sady Doyle
Doğum (1982-06-11) 11 Haziran 1982 (38 yaşında)
MilliyetAmerikan
MeslekYazar

Jude Ellison Sady Doyle (vakti zamanında Sady Doyle; 11 Haziran 1982 doğumlu)[1][2] Amerikalı feminist bir yazardır.[3][4]

Eğitim

Doyle, 2005 yılında Eugene Lang Koleji.[5]

Kariyer

Doyle, 2008 yılında Tiger Beatdown blogunu kurdu ve o yılın başında onun için yazdı; blog 2013'te sona erdi.[6][7][8] Doyle'un 2010'u eleştiri nın-nin Liz Lemon Tiger Beatdown'da sık sık alıntı yapıldı.[9] Alyssa Rosenberg, için yazıyor ThinkProgress 2011'de Doyle'un o yılki cinsel şiddet eleştirisini eleştirdi. Game of Thrones.[10]

Doyle feminist bir yazardır;[11][12][13][14] başlıklı ilk kitapları Tren Enkazı: Nefret Etmeyi, Alay Etmeyi ve Korkmayı Sevdiğimiz Kadınlar ... ve Neden (2016),[15][16][7] Tarih boyunca toplumsal normlara meydan okuyan kadınları toplumun ve özellikle medyanın nasıl inşa ettiği (ve ön plana çıkardığı) ve sonra yıktığı yollarla uğraştı,[6][17][18] özellikle onları "çılgın" ve "tren kazaları ".[17] İkinci kitapları, Ölü Sarışınlar ve Kötü Anneler: Canavarlık, Ataerkillik ve Kadın Gücü KorkusuAtaerkillik, canavarlar ve kadın olmanın dehşetiyle ilgili, Ağustos 2019'da yayınlandı ve kadınların genellikle toplum tarafından zorlandığı rolleri ve kadınların canavar olarak görülme biçimlerini ele alıyor.[19][20][21][22]

Doyle 2020'de yayınlandı Kıyamet 1999, bir genç korku komedisi.[23]

Doyle, "The Pathology of Donald Trump "2017 antolojisine Kötü Kadınlar: Trump'ın Amerika'sında Feminizm, Direniş ve Devrim, tarafından düzenlendi Samhita Mukhopadhyay ve Kate Harding ve 2020 antolojisine "Gidecek Yer Kalmadı: Solda Kadın Düşmanlığı ve İnanç" parçası Bana İnanın: Güvenen Kadınlar Dünyayı Nasıl Değiştirebilir?, tarafından düzenlendi Jessica Valenti ve Jaclyn Friedman katkıda bulunmanın yanı sıra Çaylak - Yıllık Bir (2012), Çaylak - İkinci Yıllık (2014) ve Kitabı Jezebel: Lady Things'in Resimli Ansiklopedisi (2013).[24][25][26] Doyle ayrıca Marilyn Monroe: Son Mülakat: ve Diğer Sohbetler (2020).[27][28]

Doyle, personel yazarıydı Bu zamanlarda ve Çaylak,[29][7][5] ve dahil olmak üzere diğer satış noktaları için de yazmıştır Gardiyan,[30][6] Elle,[31][32] Atlantik Okyanusu, ve NBCNews.com.[6][8][33][34]

Doyle aşağıdakiler hakkında kapsamlı bir şekilde yazmıştır: cinsel saldırı ve birçok kadının internette karşılaştığı kadın düşmanı taciz,[35][36] kendilerinin katlandığı[37][8][38]

Sosyal medya faaliyetleri

2010 yılında Doyle, #MooreandMe kampanyasına Michael Moore hakkında yapılan tecavüz iddialarını reddetmesi Julian Assange.[39][40] Doyle, 2011 yılında internette kadın yazarlar tarafından alınan cinsiyetçi istismarı daha fazla tartışmanın bir yolu olarak #mencallmethings etiketini başlattı.[41] Aynı yıl Doyle ilkini aldı Kadın Medya Merkezi Sosyal Medya Ödülü.[5][42] 2013 yılında, Kurt Metzger Doyle ile kan davası ve Lindy West tecavüz mizahını savunurken Facebook ve Twitter üzerinden.[43][44][45][46]

Kişisel hayat

Doyle kuir, ikili olmayan ve transseksüel ve 2020'den beri onlar / onlar zamirler.[47][48][1]

Doyle sahip olduklarını belirtti bipolar II bozukluk.[49]

Doyle'un bir kocası ve bir kızı var.[50]

Referanslar

  1. ^ a b "Bio". Jude Ellison Sady Doyle.
  2. ^ "#DearJohn: Tecavüz Kültürü ve Üreme Şiddeti Kültürü Üzerine". Tiger Beatdown. 4 Şubat 2011. Alındı 28 Mart, 2019.
  3. ^ Crockett, Emily (22 Ağustos 2016). "Hillary Clinton'ın tarihi adaylığının gerçekte ne anlama geldiğine dair 9 önde gelen feminist". Vox.
  4. ^ Crockett, Emily (22 Ağustos 2016). "Neden bazı feministler Hillary Clinton'ın tarihi adaylığı konusunda çatışıyorlar". Vox. Alındı 18 Kasım 2020.
  5. ^ a b c "Sady Doyle". Bu zamanlarda. Alındı 18 Kasım 2020.
  6. ^ a b c d Mukhopadhyay, Samhita; Harding, Kate (2017). Kötü Kadınlar: Trump'ın Amerika'sında Feminizm, Direniş ve Devrim. ISBN  1250155517.
  7. ^ a b c Tillet, Salamishah (20 Eylül 2016). "Kuralları İhlal Eden Kadınlardan Ne Öğrenebiliriz (Yayınlandı 2016)". New York Times. ISSN  0362-4331. Alındı 18 Kasım 2020.
  8. ^ a b c Culp, Jennifer (2014). Cinsel İstismara Uğradım. Şimdi ne olacak?. s. 18. ISBN  1477779760.
  9. ^ Cinsellik ve Cinsellik (2019, ISBN  1642821543, The New York Times Editorial Staff tarafından düzenlenmiş, The Rosen Publishing Group ile birlikte New York Times Educational Publishing tarafından yayınlanmıştır), sayfalar 185-189
  10. ^ Alyssa Rosenberg, Feminist Medya Eleştirisi, George R.R. Martin’in A Song of Ice And Fire ve That Sady Doyle Piece, 29 Ağustos 2011, ThinkProgress
  11. ^ Mary Quattlebaum, Feminizm şimdi ne anlama geliyor? Mindy Kaling, Roxane Gay ve diğerlerinden bilge sözler, içinde Washington post, 26 Nisan 2017
  12. ^ Dave Itzkoff, "Inside Amy Schumer" Yazarı, Yıldızın Dikeni Oluyor, içinde New York Times, 18 Ağustos 2016
  13. ^ Romano, Aja (22 Ağustos 2016). "Hillary Clinton'ın tarihi adaylığının gerçekte ne anlama geldiğine dair 9 önde gelen feminist". Vox. Alındı 27 Mart, 2019.
  14. ^ "Kadınlar çok fazla anlam ifade ettiğinde". The New Yorker. Alındı 27 Mart, 2019.
  15. ^ Sady Doyle (2016). Tren Enkazı: Nefret Etmeyi, Alay Etmeyi ve Korkmayı Sevdiğimiz Kadınlar ... ve neden. Melville Evi. ISBN  978-1-61219-563-6.
  16. ^ Ron Charles, Monica Lewinsky, yeniden tasarlandı, içinde Washington post, 15 Ağustos 2017
  17. ^ a b Elizabeth Kiefer, Bir kadına 'tren kazası' dediğimizde gerçekten ne demek istiyoruz?, 28 Eylül 2016, Akşam Standardı
  18. ^ "İnceleme: Trainwreck". Kirkus Yorumları. Temmuz 19, 2016. Alındı 1 Ekim, 2020.
  19. ^ "Ölü Sarışınlar ve Kötü Anneler, Sady Doyle: 9781612197920 | PenguinRandomHouse.com: Kitaplar". PenguinRandomhouse.com.
  20. ^ Megan Volpert, "Sady Doyle bir Cadı. Peki Neden Korkuyorsunuz? ", 14 Kasım 2019, PopMatters
  21. ^ Jenny Rogers, "Eski şeytan çıkarma ve cinayet masalları artık erkeklerin kadınları nasıl gördüğüne dair ne söylüyor? Pek değil.", 26 Eylül 2019, Washington post
  22. ^ "Değerlendirmeler: Dead Blondes and Bad Anneler". Kirkus Yorumları. 13 Ağustos 2019. Alındı 1 Ekim, 2020.
  23. ^ "Hakkında". Kıyamet 1999.
  24. ^ Doyle, Sady (20 Eylül 2016). Tren Enkazı: Nefret Etmeyi, Alay Etmeyi ve Korkmayı Sevdiğimiz Kadınlar ... ve neden - Sady Doyle - Google Kitaplar. ISBN  9781612195636. Alındı 8 Nisan 2019.
  25. ^ Samhita Mukhopadhyay; Kate Harding, eds. (3 Ekim 2017). Kötü Kadınlar: Trump'ın Amerika'sında Feminizm, Direniş ve Devrim. Picador. s. 136–. ISBN  978-1-250-15550-4.
  26. ^ Jessica Valenti; Jaclyn Friedman (28 Ocak 2020). Bana İnanın: Güvenen Kadınlar Dünyayı Nasıl Değiştirebilir?. Temel Kitaplar. s. 4–. ISBN  978-1-58005-878-0.
  27. ^ "Bio". Jude Ellison Sady Doyle.
  28. ^ Melville MELVILLE EVİ; Sady Doyle (6 Ekim 2020). Marilyn Monroe: Son Röportaj: Ve Diğer Sohbetler. Melville House Yayınları. s. 61–. ISBN  978-1-61219-877-4.
  29. ^ "İPTAL EDİLDİ - Sady Doyle - Tren Kazası: Nefret Etmeyi, Alay Etmeyi ve Korkmayı Sevdiğimiz Kadınlar ... ve Neden - Vahşi Dedektifler". Thewilddetectives.com. 6 Mayıs 2017. Alındı 8 Nisan 2019.
  30. ^ Sady Doyle, Gardiyan profil sayfası
  31. ^ James Hohmann, The Daily 202: Trump'ın FBI saldırıları, GOP'un Kavanaugh cinsel saldırı iddiasını reddetmesi için zemin hazırladı, içinde Washington post 20 Eylül 2018
  32. ^ Casey Affleck'in Oscar kazanmasıyla ilgili büyük ve daha az belirgin olan sorun, içinde New York Times, 28 Şubat 2017
  33. ^ Felsenthal, Julia (22 Eylül 2016). "Trainwreck, Kadın Ünlülerin Meltdown'larında Gawking Kültürünü Ortaya Çıkarıyor". Vogue. Alındı 27 Mart, 2019.
  34. ^ Megan Garber (29 Eylül 2016). "Britney'den Trump'a: Pop Kültürü Kadınlara Susturmayı Nasıl Söylüyor". Atlantik Okyanusu. Alındı 27 Mart, 2019.
  35. ^ Emma Alice Jane, Misogyny Online: Kısa (ve Vahşi) Bir Tarih (2018, ISBN  1473927145)
  36. ^ Emma Alice Jane, "Back to the kitchen, amcık": çevrimiçi kadın düşmanlığı hakkında konuşulamaz olanı konuşmak, Continuum, 28: 4 (2014), DOI: 10.1080 / 10304312.2014.924479
  37. ^ Noah Berlatsky, Zorbalık (2015, ISBN  0737776722), sayfa 131
  38. ^ Michele White, Erkekliği Üretmek: İnternet, Cinsiyet ve Cinsellik (2019, ISBN  0429619855)
  39. ^ Sherwood, Jessica Holden (20 Aralık 2010). "Sady Doyle, Michael Moore'u Kabul Ediyor". Bayan Dergisi. Alındı 27 Mart, 2019.
  40. ^ "#MooreandMe: Aşamalılar, Tecavüz Özür dileme ve Küçük Adam Üzerine". Tiger Beatdown. 15 Aralık 2010. Alındı 27 Mart, 2019.
  41. ^ Gibson, Megan (8 Kasım 2011). "#Mencallmethings: Twitter Trend Çevrimiçi Cinsiyetçi İstismarı Öne Çıkarıyor". ZAMAN. Alındı 8 Nisan 2019.
  42. ^ "Kadın Medya Ödülleri 2011". Kadın Medya Merkezi. 29 Kasım 2011. Alındı 27 Mart, 2019.
  43. ^ Jung, E. Alex; Brill, Karen (17 Ağustos 2016). "'Amy Schumer 'Karşı Daha Fazla Olmazdı' Yazar Kurt Metzger'in Tecavüz Üzerine Yorumları ". Akbaba. Alındı 17 Ağustos 2016.
  44. ^ Bonazzo, John (17 Ağustos 2016). "'Amy Schumer'in Yazarı Kadınları İnternette Taciz Ediyor - Ancak Onu Ortaya Çıkaran Hayranları Engelliyor'". Gözlemci. Alındı 17 Ağustos 2016.
  45. ^ Watson, Rebecca (9 Kasım 2011). "'Kurt Metzger Beni Tamamen ŞAŞIRTDI! ". Skepchick. Alındı 1 Şubat, 2016.
  46. ^ Romano, Aja (2 Temmuz 2013). "'Comedy Central yazarı Kurt Metzger'in rahatsız edici çevrimiçi izi ". Günlük Nokta. Alındı 1 Şubat, 2016.
  47. ^ Doyle, Jude Ellison Sady. "Karısı Adam". Doyles.
  48. ^ Doyle, Jude Ellison Sady. "Tuhaf Bir Şey: Noel Öncesi Kabus (Harry Selick ve Tim Burton *, 1993)". Doyles.
  49. ^ Doyle, Jude Ellison Sady (8 Haziran 2018). "Hala Zihinsel Hastayı Kilitliyoruz". Bu zamanlarda.
  50. ^ Doyle, Sady (2019). Ölü Sarışınlar ve Kötü Anneler. Melville House Yayınları. s. 287. ISBN  978-1-61219-792-0.

Dış bağlantılar