St. Pauls Anglikan Kilisesi, Vancouver - St. Pauls Anglican Church, Vancouver - Wikipedia

St Paul's Anglikan Kilisesi
Aziz Paul Anglikan Kilisesi Vancouver BC, 2015.jpg
Pariş salonu (sağda) ve Pendrellis apartman binası (solda) ile St Paul Kilisesi, 2015
yerVancouver, Britanya Kolombiyası
ÜlkeKanada
MezhepKanada Anglikan Kilisesi
Yönetim
DekanlıkKingsway
ArchdeaconryBurrard
PiskoposlukYeni Westminster
BölgeBritanya Kolombiyası Kilise Bölgesi ve Yukon
Ruhban
BaşpiskoposEn Beğenilen Melissa Skelton, New Westminster Başpiskoposu
RektörRev'd Philip Cochrane

St. Paul's Anglikan Kilisesi güneybatı şehir merkezi yarımadasına hizmet eder Vancouver, British Columbia, (West End ve Yaletown mahalleler) yanında Mesih Kilisesi Katedrali (1888'de kuruldu) kuzeydoğuya hizmet veren (Şehir Merkezi ve Kömür Limanı mahalleler). Her iki mahalle de ayrıldı Aziz James (1881'de kuruldu), ilk Anglikan Granville'deki Kilise, Vancouver olarak o zamanlar biliniyordu.[1]

Erken tarih

Kilise binaları

St Paul Anglikan Cemaati, Vancouver nüfusunun hızla arttığı bir zamanda kuruldu. Küçük bir St James cemaatinden gelen talep üzerine, boş bir arsa satın alındı ​​ve 1889'da bir kız kilisesi inşa edildi. Cemaat 1891'de kuruldu.[2] Kilise, coğrafi olarak tanımlanmış cemaatin merkezinde yer alıyordu, ancak 1898'de kızaklar üzerine yerleştirildi ve kuzeybatıya, Yaletown'daki demiryollarından uzağa ve çoğu cemaatin West End'de yaşadığı yere daha yakın bir yere taşındı.[3] 1905'te daha büyük bir kilise ile değiştirildi ve eski kilise cemaat salonu oldu.

Eski kilisenin bulunduğu yerdeki yeni kilise, eski kilisenin yanında yeniden konumlandırılarak cemaat salonu haline getirildi, 1905

Yeni kilise, bir İngiliz cemaat kilisesinin geleneksel çizgilerini takip ederek, sivri kemerli pencereler ve kapılarla Gotik canlanma tarzında inşa edildi; bu, o zamanlar cemaatçilerin çoğuna veya ebeveynlerine aşina olacak bir şeydi.

Kilisenin on sekiz penceresi vardı (asma pencereleri hariç), üçü hariç tümü kurşunlu ışıklarla kaplıydı. Doğu duvarındaki pencerelere (Atina'da vaaz veren Aziz Paul'u tasvir eden), batı duvarına (Dorcas iyi işler yapan Aziz Peter) ve kuzeye (İnanç, Umut ve Hayırseverlik) pencerelere vitray takıldı. 1952 ile 1964 arasında, hepsi bir şekilde İsa'yı tasvir eden dokuz pencere daha vitrayla donatıldı. 1952'ye kadar kilisede Mesih'in tek tasviri, İsa'yı küçük bir çocuk olarak gösteren bir baskıdı.[4]

Kilise borulu org, Opus 264 Casavant Frères Québec'in Rockies'in batısında inşa edilen ilk olduğu söyleniyor.[5]

1911'de eski kilisenin yerini yeni bir cemaat salonu ve papaz evi aldı. 1929'da, salonun genişletilmesine izin vermek için papazın yeri değiştirildi. O zamana kadar, Jervis Caddesi ile Pendrell Caddesi'nin köşesindeki site, 2002'de eklenen bir tekerlekli sandalye rampası dışında mevcut yapılandırmasını almıştı.[6]

Pariş salonunun genişletilmesiyle ilişkili mortgage maliyetleri, otuzlu yılların ortasındaki depresyonla daha da kötüleşti. İyimserlik ve finans, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra yeniden canlandı ve ipotek 1945'te törenle yakıldı.

Godfrey Gower (ortada) ve mahalle yetkilileri, 1945'te cemaat salonundaki ipoteği yaktı

1960'larda, Vancouver Şehri bir araba parkı inşa etme planını hayal kırıklığına uğrattı. Bunun yerine, bucak inşa etti ve 1973'te yaşlıları sübvanse edilen kiralarda barındırmak için yüksek katlı bir apartman açtı.[7]

Cemaat din adamları

İlk rektör Ernest Flewelling'i (1891 - 1894), kısa bir süre için Thomas Outerbridge ve Henry Bowers takip etti ve daha sonra görev süresi boyunca yeni kilisenin inşa edildiği Harold Underhill (1896 - 1908) tarafından takip edildi. Onu, olmak için istifa eden Adam de Pencier (1908 - 1910) izledi. New Westminster Piskoposu ardından Frederick Chadwick (1910 - 1913) ve ardından yedinci ve en yalnız hizmet veren rektör Harold King (1914 - 1944). İkinci Dünya Savaşı sona erdiğinde Godfrey Gower (1944 - 1951) rektör oldu ve istifa ederek New Westminster Piskoposu yerine Patrick Ellis (1951 - 1960) ve ardından Joe Ellis (1960 - 1973) geçti.

Bucak faaliyetleri

Cemaat, kuruluşundan bu yana geniş ve nispeten müreffeh bir orta sınıf üyeliğine hizmet ederek başarılı oldu. Cemaat, geleneksel Anglikan Pazar ayin düzenini takip etti. kutsal birlik, Sabah namazı ve Evensong Pazar Okulları, Kadınlar ve Erkekler Loncaları, izciler ve rehberler ve gençlik grupları gibi iyi desteklenen eğitici ve sosyal etkinliklere sponsor oldu.

Liturjik uygulama muhafazakâr olma eğilimindeydi. 1931'de alaylı bir haçın tanıtılması tartışmalıydı,[8] ve daha da ötesi, 1933'te kadınların koroya dahil edilmesiydi.[9]

1980 sonrası değişiklikler

Cemaatin yüzüncü yılı on birinci rektör yaklaşırken Harold McSherry (1973 - 1984) emekli oldu. Halefini ararken, Vancouver'ın Batı Yakası karakterinin nasıl olduğunu anlatan bir profil hazırlandı.[10] kilise kurulduğundan beri önemli ölçüde değişmişti.[11] Durum şu şekilde özetlendi:

"1950'lerde, geliştiriciler apartmanlara yer açmak için West End'in eski aile evlerini yıkmaya başladılar. Konutlardaki değişikliklerle nüfusun bileşimi değişti ve nüfus yoğunluğu artarak Kanada'daki en yükseklerden biri haline geldi. Eski tarz ailelerin yerini, daha önce bilinmeyen (veya en azından tanınmayan) ikamet edenlerin katıldığı tek ebeveynli aileler ve birlikte yaşayan evli olmayan çiftler aldı. Bu kişilerin çoğu için St Paul önemsiz olarak algılanıyordu. görünmez değil ve bazıları için pasif veya aktif olarak düşmanca. " [12]

1985 yılında David Crawley (1985–1990) rektör olarak atandı, pastoral bakanlıklar (özellikle St Paul's tarafından kendilerini üyeleri olarak saymayanlara sunulan hizmetler) ve ayinsel pratikler (ibadet biçimlerinde kullandığı ritüeller) için önemli reformları gerçekleştirdi.

Yeni bakanlıklar

Her şeyden önce Crawley, LGBT topluluğunun üyelerine bir bakanlık başlattı.[13] birçoğu o sırada AIDS krizinin zorluklarıyla karşı karşıya kaldı. O ve Crawley'in halefi olan (1991-2003) rahip yardımcısı Neil Gray, cemaati daha geniş bir topluluğa açtı ve St Paul's Hospital gibi diğer kurumlarla işbirliği yaptı.[14] ve AIDS Vancouver.[15] Bu deneyim üzerine düşünürken, Crawley daha sonra şöyle yazdı: "St Paul's, ruhunu geri kazandığı için pek bir misyon bulamamıştı"[16]

AIDS krizi gerilediğinde Gray, 1998 yılında New Westminster Piskoposluğu sinodunda izin almak için LGBT topluluğundan alınan olumlu yanıtı pekiştirmeye başladı. kutsanmış eşcinsel ilişkiler. Girişim, olumlu bir oylama ile anında başarıya ulaştı, ancak Piskopos'un onayını almak için yeterince elverişli değildi. Michael Ingham. 2001 yılında daha da olumlu bir sonuçla tekrar izin istendi ve 2002'de piskoposluk onayı alındı.

Sonuç, uluslararası Anglikan Komünyonu boyunca yankı uyandırdı ve diğer yanıtların yanı sıra, Canterbury Başpiskoposunun azarlamasını hak etti. George Carey. Ingham kendi görüşünü şöyle ifade etti:

"Dünyanın birçok yerinde eşcinsel insanlar hala suçlu muamelesi görüyor ve daha da kötüsü ve bazı durumlarda kilisenin desteğiyle. Buna [...] pişmanlık duyuyoruz ve onların çektikleri için üzüntü ve huzursuzluğumuzu ifade ediyor ve umuyoruz ki Dünyanın bu bölgesindeki eylemlerimiz, yargılama ve kınama yerine kiliseye güvenlik ve destek arayan milyonlarca insanı rahatlatabilir ve rahatlatabilir. "[17]

2004 yılında, o zamanki rahip yardımcısı Dale Yardy, St Paul's'taki aynı cinsten bir çiftin ilk Mutabakatlı Birliğinin Kutsaması'nı görevlendirdi.[18]

1995 yılında, St Paul's Avukatlık Bürosu, hükümet yardımları, kiracılık anlaşmazlıkları, göçmenlik ve benzerleriyle ilgili sorunlarla karşılaşan kişilere destek ve bilgi sağlamak için kuruldu. Başlangıcından bu yana, program maaşlı bir yönetici ve gönüllü ortaklar (çoğu cemaatin üyesi değildir) tarafından yürütülmekte ve geniş bir bölgeden müşterilerle yılda dört bin kadar görüşme gerçekleştirmektedir.[19]

St Paul, labirent yürüyüşünün meditasyon tekniği olarak yeniden tanıtılmasında önemli bir rol oynadı.

Cemaat salonunun zeminine boyanmış Chartres labirentinin kopyasının genel görünümü

1997'de, o zamanki rahip yardımcısı April Stanley'nin idaresi altında, orta çağın 13 metrelik tam ölçekli bir kopyası labirent bulundu Chartres Katedrali Fransa'da, Kanada'daki ilk kalıcı iç labirent olmak için cemaat salonunun zeminine boyandı. Çok geçmeden, labirente bireysel ziyaretlerin sayısı, çoğu St Paul's üyesi olmayan kişiler tarafından yılda dört bini aştı.[20]

Liturjik gelişmeler

Ayinle ilgili uygulamalarda önemli değişiklikler, çağdaş bir dilin Eucharistic ayin St Paul's'de ilk kez kullanıldı. 1986'da, geleneksel sabah erken kutlamalarına ek olarak bir Efkaristiya kutlaması ( Ortak Dua Kitabı ) kullanılarak tanıtıldı Alternatif Hizmetler Kitabı. Aynı zamanda Efkaristiya yavaş yavaş yerinden edildi Sabah namazı Ana Pazar sabahı ayininde, Morning Prayer 1995'te son kez kullanılıyordu.[21]

Mahalle cemaatlerine bir anket New Westminster Piskoposluğu 2015'te tamamlanması, bu eğilimlerin piskoposluk genelinde yaygın olduğunu gösterdi.[22]

Gray'in halefi Markus Dünzkofer (2004 - 2012), Başlıca Pazar sabahı ayininde Ortak Dua Kitabı'nın kullanımını 2013 yılına kadar yılda üç kereye düşürdü.[23] 2014 yılında Dünzkofer'ın halefi Jessica Schaap (2013 - 2017), sabah erken saatlerde yapılan Eucharistic kutlamalarına katılmama nedeniyle son verdiğinde, Ortak Dua Kitabı'nın düzenli kullanımı tamamen sona erdi.

1986'da Crawley, yüksek sunağı doğu duvarından uzaklaştırdı, böylelikle kutlama yapan kişi insanlara bakabilsin.

Yazeed Said, Eucharist'i, kilisede duran sunağın etrafında toplanan cemaatle kutluyor

Ayrıca, şerefe veya nefe yerleştirilebilecek portatif bir sunak tanıttı ve o ve halefleri, Eucharist'i daha samimi bir şekilde kutlamak için onu giderek daha fazla kullandı.[24]

Bu süreçte, simgeler ve adak mumları kiliseye tanıtıldı ve bir aumbry kutsananların rezervasyonuna izin verecek şekilde kuruldu Ekmek ve şarap Komünyonun hasta cemaatlere verilmesinde kullanılmak üzere. Gibi uygulamalar Barışı Değiştirmek gibi törenlerle tanıtıldı Ayak Yıkama açık Maundy Perşembe Tüm bunlar, cemaat üyelerinin Ayasofya kutlamalarına katılım düzeyini artırdı.[25]

Tüm gelişmelerden en önemlisi, kadınların değişen rolüydü. 1976'da o zamanki New Westminster Piskoposu, David Somerville, piskoposlukta ilk kez kadınları rahip olarak atadı. Eucharist 1982'de St. Paul's'ta ilk kez bir kadın rahip Barbara Blakely tarafından kutlandı. 1990'da Helen Patterson adında bir kadın ilk olarak papazlık kadrosuna atandı ve birkaç başka kadın tarafından rahip yardımcılığına getirildi. 2013 yılında Jessica Schaap rektör olarak atanan ilk kadın oldu.[26]

Üyelik

Kilise, kiliseye katılımın normal bir uygulama olduğu bir zamanda inşa edildi ve nüfus arttıkça katılım arttı. Örneğin, 1914'te, Paskalya muhabirlerinin sayısı (Anglikan üyeliği için alışılmış kriter) neredeyse bine ulaştı.[27] İkinci kilise artan üyelere uyum sağlamak için inşa edilmişti ve 1928'in sonlarına kadar daha fazla oturma ihtiyacı tartışma konusu olmaya devam etti.[28] Ertesi yıl, daha büyük üçüncü bir kilise önerisi hazırlandı, ancak asla uygulanmadı.[29]

Üyelik büyük ölçüde (tamamen olmasa da) İngiliz kökenlidir. 1955'e kadar St Paul's, Kanada'daki İngiltere Kilisesi'nin bir parçasıydı ve 1929'da yayınlanan bir broşürde “İngilizce konuşan ırkın Ana Kilisesi” olarak anılıyordu.[30]

1955'ten beri, St Paul's o zamanlar yeniden adlandırılmış olan Kanada Anglikan Kilisesi / l'Eglise anglicane du Canada.

1960'lar geçtikçe, üyelik düştü (Kanada'daki tüm ana kiliselerinkilerle uyumlu olarak) ancak etnik köken, ana dili, cinsel yönelim, cinsiyet kimliği, günah çıkarma yetiştirme ve sosyal sınıf açısından daha çeşitli hale geldi.

Referanslar

  1. ^ Leslie Buck (2019), Tüm topluma barış: Vancouver'ın Batı Yakasındaki St Paul Anglikan Kilisesi'nin hikayesi, Vancouver: İkinci Şehir Baskı Çözümleri, ISBN  978-1-77136-761-5.
  2. ^ Buck, op.cit., Sayfa 5.
  3. ^ Buck, op.cit., Sayfa 7
  4. ^ Buck, op.cit., Sayfa 16.
  5. ^ Buck, op.cit., Sayfa 15.
  6. ^ Buck, op. Cit., Bölüm 4.
  7. ^ Buck, op.cit, sayfa 31.
  8. ^ Parish Archives, Folder D22 / 1.6, 20 Nisan 1931 tarihli Tutanaklar.
  9. ^ Buck, op.cit., Sayfa 42.
  10. ^ O zamanlar Yaletown mahallesinde çok az insan yaşıyordu.
  11. ^ Parish Archives, Folder D11 / 2.1.
  12. ^ Buck, op.cit., Sayfa 50.
  13. ^ David Crawley, Bir Bucak Dönüşümü. Charles Hefling'de (Ed), Benliklerimiz, Ruhlarımız ve Bedenlerimiz. Cambridge, Mass: Cowley Yayınları.
  14. ^ İsmin paylaşılması oldukça tesadüftür.
  15. ^ Buck, op.cit., Sayfa 73.
  16. ^ Crawley, op.cit., Sayfa 207.
  17. ^ 101. Piskoposluk Sinodunun Tutanakları, 2003. Synod Journal, 2004.
  18. ^ Buck, op.cit., Sayfa 84.
  19. ^ Buck, op. Cit., Bölüm 12.
  20. ^ Buck, op. Cit., Bölüm 14.
  21. ^ Buck, op. Cit., Bölüm 7.
  22. ^ Buck, Leslie, "İsim nedir?" Konu (Diocesan gazetesi), Mart 2015
  23. ^ Buck, op.cit., Sayfa 56.
  24. ^ Buck, op.cit., Sayfa 52.
  25. ^ Buck, op. Cit., Bölüm 7,
  26. ^ Buck, op. Cit., Sayfa 45.
  27. ^ Buck, op.cit., Sayfa 65
  28. ^ Buck, op.cit., Sayfa 17
  29. ^ Parish Archive, Klasör D71 / 1.5.
  30. ^ St Paul Kilisesi İleri Hareketi 1929

Dış bağlantılar

Koordinatlar: 49 ° 17′00″ K 123 ° 08′02 ″ B / 49,28321 ° K 123,13385 ° B / 49.28321; -123.13385